ج_قاسمی :: 84/11/6:: 5:30 عصر
دلم را دربی بود آهنین
وقفلی فولادین
که زنگ سالهایش را
هیچ کلیدی یارا نبـــــــود
اما کلامت
و نگاه معصومت
گسست از هم آهن وفولاد را
و کلیدی که دستت دادم
نه در میشناسد ونه دروازه
و شاه کلیدی گشت
که همه قفل ها را گشود
نه ! نه! و صد افسوس که نه!!
چرا که خود خانه گشتی
و کلیدی نمی خواهی
ج_قاسمی :: 84/10/21:: 6:32 عصر
هوا تفت است و سوزان
ورقص گیسوان خورشید
در آسمان باغچه ای کوچک
چشمها را می فریبد
سایه کـپری چوبین
به تماشای این هفـت خوان
میهمانت می کند
سبزه جاروئی ریشه در آب دارد
تا بعدها غـبار آشیانی را بروبد
و گوجه های کال آویخته به لته
سر بزیر و شرمنده
که سرخ سرخ شوند
و بادمجانهای که انگار
از شرم شرم گوجه ها سیاه رویند
و آنسوتر فلفلک های ریزی
که تیزی را هوار می زنند
و بوی ریحانی که
در تب انتظار
دستان دخترکی می سوخت
و کد وی که شکم بر دستان زمین گنده می کرد
آن ورتر
مورچه ای لنگان
دانه همت می کشد
و عنکبوتی نعش زنبور مرده ای
به مطبخ می برد !
خدایا این هیاهوی مکرر چیست؟
و قیمت آن سایه جند است ؟
۱)کپر (kapar): آلا چیق ـ سایه بان ساخته شده از چوب و شاخه وبرگ درخت
ج_قاسمی :: 84/10/20:: 2:7 عصر
تــالاب چشمانت افسونگر است
و امــــواج نگاهت جـــزری ــی مـــد
نمـی دانـم نـمـی دانـــم
مرا که با موج ودریا
پیوندی نـبــــــــود
به کدامین رازت گرفتار شدم
و چگونه کشتی شبم
در تلاطم خیالت شکست
ج_قاسمی :: 84/10/19:: 8:11 عصر
نسیمی بودی که برگهای خزانم
را نوازش کـــــــــــــــــــردی
امـــــــــا چه شد؟
که طــــــــوفـــــان نــگــــاهـت
ریشه های درخت پیر زندگانیم
را لــــــــرزاند
لیست کل یادداشت های این وبلاگ
